Ο ΕΟΤ πρέπει να αποτελεί μοναδικό παράδειγμα κακής διαχείρισης σε παγκόσμια κλίμακα.
Θα μπορούσαμε ίσως να λύσουμε το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας, αν πουλούσαμε στις σχολές διοίκησης τα δικαιώματα απο την ιστορία κακοδιαχείρισης του οργανισμού αυτού.
Μία σειρά από λάθη, παραλείψεις, μίζες, αστοχίες έρχονται να επιβεβαιώσουν τον κανόνα ότι μόνοι μας προσπαθούμε να βγάλουμε τα μάτια μας.
Σχεδιασμός που τελειώνει στο χθές.
Διαφήμιση ανύπαρκτη και αναποτελεσματική.
Πολιτική γυρολόγου.
Διαχείριση περιουσίας, καλύτερα να τα παίζαμε στα χαρτιά.
Σχολές τουριστικών επαγγελμάτων: κανένα σχόλιο.
Έως πότε οι τσαρλατάνοι της Διοίκησης θα ασχημονούν στο άρρωστο σώμα του ελληνικού τουρισμού;
Έως πότε θα τοποθετούνται Διευθυντές στον ΕΟΤ διάφοροι αποτυχημένοι, που η μόνη σ΄χεση που έχουν με τον τουρισμό είνα ιαυτή του τσάμπα τουρίστα;
Το χειρότερο, έως πότε οι επαγγελματίες του χώρου θα ανέχονται όλους αυτούς τους ανεγκέφαλους;
Πόσο δύσκολο είναι να γίνει ένας μακροχρόνιος σχεδιασμός, με μετρήσιμους στόχους;
Πόσο δύσκολο είνα ινα χαρακτεί μία εθνική πολιτική;
Πόσο δύσκολο είναι οι σωτήρες που έρχονται απλώς να προσαρμόζονται πάνω στον σχεδιασμό και προγραμματισμό;
Πόσο δύσκολο είναι οι τσαρλατάνοι και οι δικτακτορίσκοι να χάσουν τον μικρόκοσμο του ρουσφετιού, της ταλαιπωρίας του πολίτη;
Όλα θα ήταν δύσκολα, αν στην Χώρα μας δεν υπήρχαν λαμπροί επιχειρηματίες στο Τουρισμό, αν δεν υπήρχαν άτομα με ειδικές σπουδές, με καλά βιογραφικά, με λαμπρές πράξεις και αποτελέσματα. Δυστυχώς όμως υπάρχουν.
Υπάρχουν, δεν αντιδρούν, δέχονται την κατάντια, σαν μελλοθάνατοι από ανίατη αρρώστια...
Αυτό είναι το επικίνδυνο, αυτό είναι το λυπηρό.
Θα μπορούσαμε ίσως να λύσουμε το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας, αν πουλούσαμε στις σχολές διοίκησης τα δικαιώματα απο την ιστορία κακοδιαχείρισης του οργανισμού αυτού.
Μία σειρά από λάθη, παραλείψεις, μίζες, αστοχίες έρχονται να επιβεβαιώσουν τον κανόνα ότι μόνοι μας προσπαθούμε να βγάλουμε τα μάτια μας.
Σχεδιασμός που τελειώνει στο χθές.
Διαφήμιση ανύπαρκτη και αναποτελεσματική.
Πολιτική γυρολόγου.
Διαχείριση περιουσίας, καλύτερα να τα παίζαμε στα χαρτιά.
Σχολές τουριστικών επαγγελμάτων: κανένα σχόλιο.
Έως πότε οι τσαρλατάνοι της Διοίκησης θα ασχημονούν στο άρρωστο σώμα του ελληνικού τουρισμού;
Έως πότε θα τοποθετούνται Διευθυντές στον ΕΟΤ διάφοροι αποτυχημένοι, που η μόνη σ΄χεση που έχουν με τον τουρισμό είνα ιαυτή του τσάμπα τουρίστα;
Το χειρότερο, έως πότε οι επαγγελματίες του χώρου θα ανέχονται όλους αυτούς τους ανεγκέφαλους;
Πόσο δύσκολο είναι να γίνει ένας μακροχρόνιος σχεδιασμός, με μετρήσιμους στόχους;
Πόσο δύσκολο είνα ινα χαρακτεί μία εθνική πολιτική;
Πόσο δύσκολο είναι οι σωτήρες που έρχονται απλώς να προσαρμόζονται πάνω στον σχεδιασμό και προγραμματισμό;
Πόσο δύσκολο είναι οι τσαρλατάνοι και οι δικτακτορίσκοι να χάσουν τον μικρόκοσμο του ρουσφετιού, της ταλαιπωρίας του πολίτη;
Όλα θα ήταν δύσκολα, αν στην Χώρα μας δεν υπήρχαν λαμπροί επιχειρηματίες στο Τουρισμό, αν δεν υπήρχαν άτομα με ειδικές σπουδές, με καλά βιογραφικά, με λαμπρές πράξεις και αποτελέσματα. Δυστυχώς όμως υπάρχουν.
Υπάρχουν, δεν αντιδρούν, δέχονται την κατάντια, σαν μελλοθάνατοι από ανίατη αρρώστια...
Αυτό είναι το επικίνδυνο, αυτό είναι το λυπηρό.
